Γράφει ο Δημήτρης Βόγγολης, Υποστράτηγος ε.α.

Ο κάθε ποιητής είναι ελεύθερος να επιλέξει χωρίς περιορισμούς, το μετερίζι και τις πηγές έμπνευσής του.

Εσύ Θόδωρε δεν άφησες τίποτε επίγειο και συμπαντικό, που να μην το ανασύρεις στο φως και να το επικαλεστείς.

Έγραψες ένα αριστούργημα, ένα σύγχρονο ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟ, ποίημα και πεζό ποίημα. Ένα τραγούδι και μια αποκάλυψη, ακτινογραφώντας και αποκοδικοποιώντας, το Σύμπαν και τον εσωτερικό κόσμο της Γυναίκας, που την ανάδυσες σαν νέα Αφροδίτη από τον βούρκο των χιλιετιών, δεσμώτισσα και ταυτόχρονα Θεά. Έγραψες μια Ελληνοκεντρική εκδοχή του Ανθρώπου. Ανάδυσες από την λήθη και τις ενοχές του τον Έρωτα, Θεό και Ελευθερωτή, του Δεσμώτη Ανθρώπου.

Το έργο σου, διευρύνει το πνεύμα και την φαντασία. Σε κάθε ανάγνωση που ποτέ δεν θέλεις να τελειώσει, σε προκαλεί για μία νέα ανάγνωση και αποκαλύπτεις κάθε φορά, νοήματα και εικόνες, νέες συμπαντικές αξίες και αλήθειες.

Έδωσες μορφή και λόγο στη γυναίκα δια μέσου των αιώνων. Δημιούργησες ζωντανούς χαρακτήρες, με αντιφάσεις και προβληματισμούς , αυτονομημένους από την συνειδητά καθιερωμένη αντίληψη γι’ αυτήν και ανέσυρες ταφόπλακες κάτω από τις οποίες, επί χιλιετίες κρύβουν τους σκελετούς των Εσταυρωμένων.

Δεν  καταπιάνεσαι δηλαδή, με ένα θέμα αλλά με αλήθειες, που δεν έχουν ειπωθεί μέχρι σήμερα, στοχεύοντας να παράσχεις μια μέθοδο κατανόησης, ανάλυσης ή και ερμηνείας τους. Παραθέτεις επεξηγήσεις μετά από κάθε ενότητα των ποιητικών και λογοτεχνικών κειμένων στο ιστορικό τους γίγνεσθαι, καθιστώντας αυτές αναντίρρητες.

Παρουσιάζεις τα θεμελιώδη μεθοδολογικά και υφολογικά χαρακτηριστικά της μυημένης Γυναίκας, τα συμβατά με την Φυσική και Συμπαντική τάξη και προκαλείς ταυτόχρονα τον κάθε αναγνώστη για συνειδητοποίηση και συστράτευση.

Αυτό το πρωτόγνωρο και ενορατικό πόνημα, αποτελεί ύψιστη συμβολή στην ποίηση στη Φιλοσοφία και στη λογοτεχνία και μια εκ βάθους ψυχής εξομολόγηση και μαρτυρία της Ελληνικής και της Ανθρώπινης Οδύσσειας, αλλά και πρωτόγνωρη πρόσκληση προς την Γυναίκα για την σωτηρία της Πατρίδας.

Σε συγχαίρω φίλε Θεόδωρε για το κατόρθωμά σου.

Σαν μαθηματικός και όχι μόνο, μας καλείς να γευθούμε τη γνώση της αλήθειας, της σκέψεως, της αρετής και της δημιουργίας, όπως ο Πυθαγόρας την μουσική των ουρανίων σωμάτων τη συμπαντική, δηλαδή αρμονία και τον έρωτά του με την Θεανώ.

Έφερες στο φως, τον κρυμμένο επί χιλιάδες χρόνια Μύθο του Σίσυφου και της Μερόπης και ανέδειξες την Γυναίκεια θεότητα καθεύδουσα και όμως βασιλεύουσα μεταξύ των όντων.

Έφερες επίσης στο φως, τον μύθο της Μήδειας και ανέδειξες τον αχαρτογράφητο και αβυσσαλέο κόσμο της Γυναίκας, καλώντας, την παγκόσμια διανόηση, να σκύψει πάνω σ’ αυτόν και να ανιχνεύσει τον δαιδαλώδη λαβύρινθό της.

Το ποίημά σου με τίτλο: ‘Η ΕΛΠΙΔΑ’, και τα πρωτόγνωρα μηνύματα που αντλείς από αυτό, αφού τα φιλτράρεις από το βόρβορο μέσα στον οποίον τα έπνιξαν επί χιλιετίες οι δυνάστες μας, ξεχύνονται σαν πύρινες γλώσσες, που αγωνιούν να μιλήσουν, να διδάξουν την Ελευθερία και να πατάξουν το μοιρολατρικό και σκλαβοποιητικό πνευματικό αυτό-ευνουχισμό, που μας επέβαλαν τα Ιερατεία.

Ξεγύμνωσες τους ‘ελεήμονες’ και τιμωρούς Θεούς, ως επίσης τους εμπόρους κάθε μορφής παραισθησιογόνου, που μας καθιστούν, άβουλους, άμοιρους, επαίτες τους και υποτακτικούς τους.

Ανάδυσες από το βυθό της λήθης την ΕΛΠΙΔΑ, σαν την πανέμορφη κόρη, που κρατά κλάδο ροδιάς, ατενίζει τον έναστρο Ουρανό και καλεί καθ’ ένα, να την κατακτήσει, με αγώνα χωρίς τελειωμό, με πίστη και με αντάλλαγμα ένα απέριττο κλάδο ελιάς. Αναγόρευσες τον Άνθρωπο αυτεξούσιο, φέροντα το χρέος και την ευθύνη της εξανθρώπισής του. Καταδίκασες ως τυραννικά σκιάχτρα, όλα τα θρησκευτικά, εξουσιαστικά, κοινωνικά και επιστημονικά Ιερατεία, ως τις δυνάμεις σκλαβοποίησης του Ανθρώπου.

Οι αναλύσεις σου για την έννοια της Πατρίδας και του Έθνους, αποκαλύπτουν το αποτροπιαστικό πρόσωπο των ‘ισμών’, των δήθεν επαναστατών, των λεγόμενων διεθνιστών, προοδευτικών και όμως στρατευμένων στην υπηρεσία των Ιερατείων, τα οποία προωθούν την σκλαβοποίηση των ανθρώπων, μέσα από την αγνωσία, την φτωχοποίηση και τον φόβο.

Αναγόρευσες τον Έρωτα, ως τον πρώτον, μεταξύ των Θεών του καλού και επανέφερες με το έργο σου, την Ελληνική Αρχαία σκέψη. Ισχυροποίησες τον αγώνα σου για την Σωτηρία της κινδυνεύουσας με θάνατο Πατρίδας μας και της Ανθρωπότητας, προσκαλώντας την Γυναίκα, να αναλάβει την ευθύνη του χρέους της, ως επανακάμπτουσα Μερόπη, Θεά και Μούσα, της Γνώσης, της Σοφίας, του Έρωτα, της Δημιουργίας και της Πραότητας. Το έργο σου αυτό, είναι το πυρφόρο μανιφέστο, που πρέπει να κατακάψει και να αποκαθάρει, τις επί χιλιετίες πυορροούσες πληγές της ανθρωπότητας, που σήμερα ήδη αφόρμισαν και να την αφυπνίσει.

Είναι αδύνατο μέσα στις λίγες σελίδες αυτού του σημειώματος, να καταγράψω, το πολύ πυκνό πανόραμα των ιδεών και μηνυμάτων που αναδεικνύονται σε κάθε στίχο, αυτού του τιτάνιου έργο σου. Θα επισημάνω απλώς, τους φιλοσοφικούς στοχασμούς σου, τον οίστρο της γραφής σου, που αντλείς από τις αστείρευτες πηγές της Αρχαιο-Ελληνικής γραμματείας και μυθολογίας.

Επιλέγω την ρήση: ‘Ουδέν κακόν αμιγές καλού και τανάπαλιν’ και καλώ τον αναγνώστη να μελετήσει τις βαθυστόχαστες αναλύσεις σου. Ότι, δηλαδή, το καλό και το κακό είναι οντότητες σύμμικτες μεταξύ τους, αλληλέγγυες και αλληλένδετες, ως δύο πόλοι της ύπαρξης. Η ανάδειξη αυτής της αλήθειας, κυρίαρχης στην Αρχαία Ελληνική φιλοσοφική σκέψη, είναι παρούσα σε όλο το έργο σου και διαπερνά κάθε συνιστώσα του αξιακού συστήματος, του πρωτοποριακού πονήματός σου.

Αυτή η προσέγγιση, αναθεωρεί πλήρως την αντίληψη περί τιμωρού Θεού και αναδεικνύει την ρήση του Παναίτιου του Ρόδιου, (180-99 πχ) ότι: ‘Ο Θεός υπάρχει χωρίς να επεμβαίνει στην Ανθρώπινη ζωή και εξασφαλίζει την αρμονία και την τάξη όλων’. Διαφορετικά ο Άνθρωπος θα ήταν ανεύθυνος για τις πράξεις του, άβουλος και ανελεύθερος.

Μετά από αυτή την προσέγγιση, ο Άνθρωπος αποκτά καλύτερη και συμπυκνωμένη περί τον κόσμο αντίληψη. Θεάται το θαύμα του Σύμπαντος και το θέατρο της ιστορίας και γνωρίζει ποιοί καταδίκασαν τον Σίσυφο, ποιοί εξόρισαν την Μερόπη και ποιοί σταύρωσαν τους Προμηθείς.

Θα αναγνωρίσει τις ερεβώδεις δυνάμεις της παρακμής, που ταλανίζουν την ιστορία και θα νοιώσει περήφανος για το έργο που προσέφεραν οι Γυναίκες, Μάνες, Αδελφές και Κόρες όπου γης . Είμαι βέβαιος, ότι θα απασχολήσει τους μελετητές και θα πυροδοτήσει ένα πολύ γόνιμο και αποκαλυπτικό διάλογο για όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στον κόσμο μας.

Προτρέπω κάθε πολίτη να μελετήσει αυτό το πόνημα έμμετρο και πεζό.

Δημήτρης Βόγγολης Συντ/χος Υποστράτηγος