Αγαπητέ κύριε Δάλμαρη…
Είναι γεγονός ότι από τον τίτλο και μόνον αυτού του βιβλίου προετοιμάζεται ο αναγνώστης για το περιεχόμενό του. Συμπεραίνει ότι πρόκειται για ένα πόνημα – ύμνο προς τη Γυναίκα, την οποίαν κι εσείς ορθώς θεωρείτε και αρχή και βάση της εξελικτικής πορείας του ανθρώπου. Μετά από αρκετούς μήνες σιωπής εκ μέρους μου αλλά και προβληματισμού και μελέτης, έρχομαι να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για το πρωτοποριακό βιβλίο σας, το πλήρες πηγών, συγκριτικών αναφορών, παραλληλισμών, μεταφορών και φιλοσοφικού στοχασμού, αλλά και να συμφωνήσω απολύτως με τη θέση που παίρνετε απέναντι στα δύο φύλα, τον άνδρα και τη γυναίκα.
Οφείλω να σας ομολογήσω ότι πριν από μερικά χρόνια είχα γράψει ένα σχετικό μικρό άρθρο με τίτλο «Προς τις γυναίκες για ν’ ακούνε οι άνδρες» και, μέσα από τις γραμμές του ήθελα να βγει ως συμπέρασμα αυτό που εσείς μεγαλειωδώς πετύχατε να εκφράσετε: Ότι δηλαδή η γυναίκα «κατέχει το ανώτερο σκαλί στην κλίμακα της εξέλιξης του επιστητού κόσμου» και, καλώς ή κακώς, ευθύνεται και για την πορεία των κοινωνιών μέχρι σήμερα, αφού εκείνη σμιλεύει και διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό χαρακτήρες και συμπεριφορές…
Στο σπουδαίο τούτο ποιητικό σας έργο γίνεται με παντοίους τρόπους αντιληπτό πως η Γυναίκα είναι η εν δυνάμει θεότητα που φέρει καταγεγραμμένο στο ΕΙΝΑΙ της το χρέος να εμπνέει και να ωθεί τον άνδρα στο κυνήγι της Γνώσης, της Δημιουργικότητας, της Σοφίας, του Έρωτα και της Πραότητας, όπως γράφετε. Κατανοητόν επίσης γίνεται σε όλους ότι, μαζί με τη Γυναίκα ο άνδρας αποτελεί συνδημιουργό στοιχείο του ανώτερου κόσμου προς τον οποίον άπαντες προσβλέπουμε και πως αυτή είναι που καθιστά το «δίπολον Άνδρας-Γυναίκα άτμητο και αδιαίρετο πρώτο κύτταρο της «Ιδεατής Ανθρώπινης Πόλης».
Με εντυπωσιάζετε επιμένοντας κι ελπίζοντας ακόμη σε ένα κόσμο ιδεατό, τη στιγμή που η αυστηρότητα των Πλατωνικών ιδεών με προδιαθέτει για κάτι το απρόσιτο και προεμπειρικό. Ο ανώτερος αυτός κόσμος απαιτεί, λέτε, να τον ιχνηλατήσουμε γιατί είναι άδηλα και άγνωστα και αχαρτογράφητα τα όριά του. Όσον αφορά δε την ιδιοσυστασία της Γυναίκας, είναι τα όριά της και επιμελώς και με βαναυσότητα συρρικνωμένα, ώστε να έχει υποβαθμιστεί η αξία της και να έχει καταστεί η παρουσία της απόβλητη μάλλον και όχι πρωτοπόρα. Παρά ταύτα η πίστη σας στη Γυναίκα παραμένει ασάλευτη και αποδεικνύεται έμπρακτα, αφού τη Γυναίκα επικαλείσθε στην ύστατη τούτην ώρα!
Προβαίνετε με κατηγορηματικό και οξύ τρόπο στην εναπόθεση ευθυνών προς το ανδρικό φύλο για την κατάσταση την οποίαν βιώνει ως σήμερα η πατρίδα και κατ’ επέκτασιν ο κόσμος, αποκαλύπτοντας έτσι και τη δική σας ψυχολογική αναστάτωση, συμπάθεια και προτίμηση προς τη Γυναίκα που, έχοντας μέσα της την εντολή της δημιουργίας, οφείλει να λειτουργεί σαν ένα «Γήπεδον άθλησης, όπου συντελείται η ακατάπαυστη μάχη του αθλούμενου ανθρώπου υπέρ του κοινού καλού…»
Από κει και ύστερα, δυσκολεύομαι να μαντέψω ποία θα είναι η εξέλιξη και η συνέχεια του ανθρωπίνου όντος επί της Γης και απαλλάσσω ή αποδίδω κι εγώ ελαχίστην ευθύνη στη Γυναίκα όσον αφορά την ποιότητα χαρακτήρων που διαμορφώνει το πρώτο ον του Σύμπαντος, καθώς είναι η ίδια Πρώτη Δεσμώτις! Βεβαίως, η μάνα Γη έχει αλωθεί πλέον και κατακτηθεί, οι αξίες και τα ιδανικά έχουν αλλάξει… Έχουμε περάσει στη λογική του παραλόγου και, όπως πολύ ποιητικά αναφέρετε κι εσείς, οι σήμερον κρατούντες στοχεύοντας ν’ αλλάξουν τους κανόνες της Φύσης, επιδιώκουν για τον Ήλιο: «να μη δύσει πια στη Δύση του, μα στην Ανατολή του». Ορθώς αποκαλείτε «σύγχρονο Φρακενστάϊν» αυτήν την εποχή, όπου τα ασύμβατα με τη φυσική τάξη σχέδια και σημεία προτείνονται κι επιδεικνύονται ως παρελκόμενα…
Συμφωνώ πως η κατάσταση θυμίζει την εκκωφαντική σιγή πριν από τη μεγάλη έκρηξη, όπως γράφετε κι εσείς. Μόνον που αδυνατώ να συλλάβω, πιστέψτε με, αυτό που εσείς υπονοείτε, ότι δηλαδή δεν φτάσαμε ακόμη στο βαθύτερο σκοτάδι και ότι οι συνθήκες ζωής μας μπορεί να γίνουν ακόμη χειρότερες, ώστε το φως της Αυγής, που καθώς πιστεύετε θ’ ακολουθήσει αναμφιβόλως, να είναι εκκωφαντικό τόσον, όσο και το σκοτάδι στο οποίο θα βρεθούμε! Προφανώς, η τεράστια γνώση σας θεριεύει την ελπίδα! Αντιθέτως προς εμέ, εσείς πιστεύετε πως ακόμη δεν φτάσαμε στη βαθύτερη νύχτα…
Γιατί, όμως, μας πολεμούν και ποίοι; Τιτάνες και Γίγαντες τους λέτε εσείς, όσους βάλθηκαν να αποκόψουν τον ομφάλιο λώρο των λαών από το παρελθόν τους… Εγώ τη λέω Πολυπολιτισμικότητα και Παγκοσμιοποίηση τη σημερινή εκτροπή. Θέλω κι εγώ να τους νικήσουμε! Αλλά, γιατί είναι τόσο δύσκολο; « Φταίει, λέτε, η παντοδυναμία του Ελληνικού και του παγκοσμίου συστήματος εξουσίας»! Ο Ελληνισμός δηλαδή κατά της Παγκοσμιοποίησης και το πνεύμα κατά της ύλης, θα πρόσθετα. Έχετε δίκιο πως η Γνώση είναι το όπλο που μπορεί να πυροδοτήσει την υπνώττουσα συνείδηση και πως η επί αιώνες φυλακισμένη αλήθεια μόνο με γνώση μπορεί να απελευθερωθεί…
Με ξεπερνά, όμως, το ότι από την Αυγή του ανθρώπου επιχειρείται η απελευθέρωση, αλλά το κέλυφος παραμένει αλώβητο, ανθεκτικό και με στοιχεία άβατα και ερεβώδη! Διαπίστωσα, πως αναφέρεσθε κι εσείς στον παγκοσμίως επιβληθέντα Σιωνιστικό – Εβραϊκό δάκτυλο, που έχει υποτάξει και την επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία. Χαρακτηρίζουν την Ελλάδα μας, σήμερα, κρυπτο-Ιουδαϊκό κράτος και δεν μπορώ πλέον να το αρνούμαι, όταν οι πολιτικοί μας ταγοί καταγγέλλονται αργά ή γρήγορα για τις Εβραϊκές καταβολές τους. Ακόμη και υπ’ αυτές τις συνθήκες, δυσκολεύομαι ν’ αποδεχθώ πως είναι δυνατόν ο Ελληνισμός, παγκόσμιος δότης πολιτισμού και αξιών να έχει επικαλυφθεί από τον Ιουδαϊσμό! Πόσο μεγάλη δύναμη επιβολής διαθέτουν τα παγκόσμια πολιτικά και θρησκευτικά ιερατεία!
Ομολογώ και σας ευχαριστώ διότι με τις παραπομπές σας στο «Δευτερονόμιο» κλπ. ερμηνεύσατε αρκούντως και τη δική μου αντίδραση προς τον Ιουδαϊσμό. Με βοηθήσατε στη διεύρυνση των γνώσεων επί του θέματος και δικαιολογήσατε την απέχθεια του Ιερατείου προς τη θεά Γυναίκα. Δεν υπάρχει κανένας συσχετισμός και καμμία σύγκριση ανάμεσα στις δύο δυνάμεις – διδασκαλίες του Γιαχβέ από τη μία και του Χριστού από την άλλη. Όταν ο Χριστός διδάσκει στην Καινή Διαθήκη κατά λέξιν: «Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς», στον νου μου έρχεται το «γνώθι σαυτόν» του Σωκράτους. Γι’ αυτό σέβομαι και δέχομαι τα λόγια του Χριστού ως συνέχεια και εξέλιξη της αρχαίας Ελληνικής πίστης και παράδοσης. Γι’ αυτό ποτέ και με κανένα τρόπο δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη, από του να θεωρώ τον φιλόσοφο Σωκράτη «Χριστιανό προ Χριστού»!
Ίσως δεν είμαι στο έπακρον απελπισμένη ή φανατικά θρησκευόμενη, για να ισχυρισθώ πως ήδη πλησιάζει η ώρα που πραγματοποιούνται όσα στο ιερό βιβλίο της «Αποκαλύψεως» προφητεύονται. Ακούω από άλλους να το λένε διότι, ομολογώ, δεν έχω διαβάσει ούτε τη «Βίβλο», επειδή μέσα μου φωλιάζει η άρνηση προς όλες τις αντιφατικές ρήσεις και δοξασίες της Παλαιάς Διαθήκης τις οποίες, δυστυχώς, η Επίσημη Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία αποδέχεται ενσωματωμένες στο ίδιο ιερό βιβλίο.
Είναι απαράδεκτη και ασύλληπτη για τον κοινό νου και ανθελληνικής όσμωσης η εχθρότης εναντίον της Γυναίκας και της γνώσης του καλού και του κακού, όπως την αποκρυπτογραφείτε εσείς μέσα από το «Δευτερονόμιον» της «Πεντατεύχου» και σας ευγνωμονώ γι’ αυτό. Ο Ιουδαϊσμός έρχεται σε αντιπαλότητα με ό, τι επιτάσσει η Φύση και ο Χριστός. Γι’ αυτό, η ερώτησή σας για το πώς είναι δυνατόν να συνυπάρχουν σε μία Βίβλο αυτές οι εκ διαμέτρου αντίθετες και μη αλληλοαναιρούμενες απόψεις είναι ρητορική μόνον και δηλώνει τον φθόνο και την προσπάθεια των εχθρών του Ελληνισμού να μας αποκόψουν από το παρελθόν μας…
Εκ μέρους της Γυναίκας και δη της Ελληνίδας σας απευθύνω ευχαριστήρια για την τιμή και τον σεβασμό που αποδίδετε στο θήλυ φύλον. Μα πιο πολύ ακόμη σας ευγνωμονώ γιατί μέσα από την αποκάλυψη του ακρωτηριασμένου κατά το ήμισυ μύθου της Μερόπης και του Σισύφου από τη νεώτερη παγκόσμια διανόηση αλλά και την Ελληνική, δυστυχώς, γεμίσατε την ψυχή μου με άλλη τόση πίστη για τη Γυναίκα και με προδιαθέτετε να αγωνισθώ περισσότερο, για να νοιώσουμε όλες τη Μερόπη που κρύβουμε μέσα μας, να κατανοήσουμε τον ρόλο μας και να συντήξουμε το άτμητο δημιουργικό δίπολο που θα μας φέρει πίσω στις ρίζες μας:
Αδαμαντία Σπαθάτου, Ιστορικός – Αρχαιολόγος, Εκπαιδευτικός
Αθήνα, 20/02/2020