Σπάσε τις αλυσίδες σου, που σε κρατούν δεμένο,
στου Σύμπαντος το αχανές, τον κόσμο στροβιλίσου,
και φώτισε τη διαδρομή, του Θείου μυστηρίου,
από τη μήτρα πούπεσες, μέχρι της γης το μνήμα,
και πέρα απ’ τους ορίζοντες, στους κόσμους του Αγνώστου.
Γίνε του Έρωτα πυρσός, Δημιουργός και Μύστης.
Μετρήσου με κάθε κορυφή, τ’ αστέρια και τον Ήλιο.

Έχεις φτερά και δύναμη, ορμή ψυχής και πάθος.
Δεν είσαι εσύ κατάδικος. Είσαι πηγή φωτός.
Είσαι παιδί τ’ Απόλλωνα. Δεσμώτης Προμηθέας,
που μ’ αλυσίδες σ’ έδεσαν, στου Καύκασου το βράχο.
Που το συκώτι ολημερίς, ο γύπας κατατρώγει.
Σπάσε τις αλυσίδες σου. Θανάτωσε το Τέρας,
και τους δεσμώτες σου μαζί, που σε κρατούν δεμένο.

Κάνε θυσία και σπονδή, τη γήινη ζωή σου.
Γίνε από σκλάβος Λεύτερος, Αιώνια να ζεις.
Γίνε Σωκράτης και Χριστός, Λεωνίδας, Οδυσσέας,
Άγγελος της Ανάστασης και Ελευθερωτής.
Και τώρα που η Πατρίδα σου, βάλλεται και ματώνει,
που οι Τιτάνες βάλθηκαν, τον Ήλιο να σκιάσουν,
κι’ απ’ την Αιώνια τροχιά, βίαια να εκτρέψουν.

‘Το Ευδαίμον το Ελεύθερον, το δ’ Ελεύθερον το έμψυχον’.
Ευτυχία είναι η Ελευθερία και Ελευθερία είναι η ανδρεία.
Πηγή:  Θουκυδίδης