Πρώτο το χάος τ’ άμορφο διαφέντευε στον Κόσμο,
Μετά η Μάνα Γαία ηδονική, αντικρυστή στον Ήλιο.
Είναι ο καρπός τους ο Έρωτας. Αφέντης και ο Γιός τους,
η δόξα η ανάσα τους, το φωτοστέφανό τους.

Δεν έχει γονείς ο Έρωτας. Είναι καρπός του Χάους,
Θεμέλιον πρωτογενές των όντων όλης της φύσης,
Μαζί και οι δυό κατέφθασαν, το χάος και ο Έρως,
ηδύς συμπαίκτης των Θεών και της ζωής ο μύστης.

Ο πρώτος, κλειδοκράτωρας, Ερώμενος την Γαία,
Την Μάνα του, τα όντα της, κάθε μορφή της φύσης,
Κι’ όλα τα όντα τ’ άμορφα, τα ορατά και κρύφια,
Ερώνται τον Φοίβο Έρωτα. Το θύμα του ο θύτης.

Εντρέπεται ο Έρωτας και μέμφεται τα φαύλα
Και επαινεί τα εύμορφα τα νομογενημένα.
Εντρέπεται ο Ερώμενος, να δει η Εραστής του,
πως είναι αυτός κατώτερος, ανάρμοστος και θύτης.

Είναι η Πόλη αήττητη, είναι κι’ ευλογημένη,
Που είναι οι φρουροί της Εραστές, Ερώμενοι οι Πολίτες,
Οι Μάνες και οι σύζηγοι, σμιλεύτρες των Ασπίδων,
και οι κόρες, Μερόπες και Γοργώ, γητεύτρες Λεωνίδων.

---

• Μύστες: Οι μυημένοι στα μυστήρια.
• Πρώτον πάνω από όλους τους Θεούς, εθεώρησε τον Έρωτα ο Παρμενίδης και σύμφωνα με αυτόν και ο Ακουσίλαος με τον Ησίοδο.
• Εντροπή – ντροπή: Αιδώς, όνειδος, Αισχύνη, εκτροπή από τους ηθικούς, κοινωνικούς και φυσικούς Νόμους.
• Θύτης: Πρόσωπο που προκαλεί κακό προς τους άλλους, προς τα θύματά του.