Αστείρευτη πηγή ζωής, που τα σκοτάδια φέγγεις, που μ’ οδηγείς στα δύσβατα, σ’ απάνεμο λιμάνι, που τα δεσμά μου έσπασες και μ’ ούδωσες φτερά, για να πετώ στις κορυφές κ’ ακόμα πιο ψηλά. Να φτιάξω σκάλα ν’ ανεβώ, στου Ουρανού το θόλο, να κόβω Αστέρια λαμπερά, να ρίχνω στην ποδιά σου, ν’ ανοίξεις τον παράδεισο,…
Σπάσε τις αλυσίδες σου, που σε κρατούν δεμένο, στου Σύμπαντος το αχανές, τον κόσμο στροβιλίσου, και φώτισε τη διαδρομή, του Θείου μυστηρίου, από τη μήτρα πούπεσες, μέχρι της γης το μνήμα, και πέρα απ’ τους ορίζοντες, στους κόσμους του Αγνώστου. Γίνε του Έρωτα πυρσός, Δημιουργός και Μύστης. Μετρήσου με κάθε κορυφή, τ’ αστέρια και τον…
Μη φοβηθείς το δράκοντα, τον Άρχοντα του σκότους, τον άπληστο Μινώταυρο, που τρώει τα παιδιά σου. Που τρώει την Πατρίδα σου, και την καταβροχθίζει. Δώσε τα χέρια σου τα δυό, και κάνε αλυσίδα, με τους νεκρούς, τους Ήρωες και τους Σοφούς της Ράτσας. Κι’ όλοι μαζί ανάψετε, φωτιά καθαρτηρίου, και κάψετε το σύστημα, των Εθνογενιτσάρων….
Όρκο βαρύ της έδωσα, να μην τον πάρω πίσω, συμβόλαιο ανέκκλητο, με τους Θεούς Μαρτύρους, να γίνει η Βασίλισσα, ο Ήλιος κι’ Οδηγός μου, κι’ εγώ να μείνω όρθιος, να πολεμώ γι’ Αυτήν. Να γίνει Θείο βάλσαμο, χάδι και μελωδία, το άγγιγμά της σκίρτημα και τίναγμα καρδιάς, τ’ αγκάλιασμά της πέταγμα, σε κόσμους των αιθέρων,…