Το έργο αυτό, νιώθω ότι με ξεπερνάει και αναζητά σαν αποδέκτη του, κάθε άνθρωπο.

Δεν καταγράφει δικές του εμπειρίες και γνώσεις, ούτε ιδεολογήματα σε φανταχτερό περιτύλιγμα και εμμονές κάποιων αυθεντιών.

Διαγράφει γυμνές διαχρονικές αλήθειες, συμβατές με την φυσική τάξη και τη Συμπαντική νομοτέλεια, που καθαγίασε η ιστορία χιλιετιών, αποστείρωσε από κάθε ιδιοτέλεια και μικρότητα και τις κληρονόμησε στον Αιώνιο Άνθρωπο, ως θέσφατο και αδιαμφισβήτητη Αλήθεια.

Είναι εμπνευσμένο, από τον ΎΜΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, του Διονύσιου Σολωμού, από την διαχρονική Οδύσσεια του Ελληνισμού, του Ελληνικού Λόγου και την σχέση τους με την Συμπαντική τάξη.

Οι έννοιες της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και της ΕΛΛΑΔΑΣ, είναι Αξίες εγγύτατες, τουλάχιστον συγγενείς και στις απώτατες διαστάσεις τους, ταυτόσημες και αλληλένδετες.

Η ΕΛΛΑΔΑ, ως φορέας του Οικουμενικού Ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος, είναι ένα συμπαντικό ον, που γεννιέται αναγεννώμενο, μέσα από ένα πολύ-χιλιετή τοκετό, σαν ένας Συμπαντικός μηχανισμός και σαν προσφορά, της άπειρης νόησης στον κόσμο.

Δεν είναι επομένως νοητό, να τεθεί εν αμφιβόλω η ΕΛΛΑΣ και η ύπαρξη του κόσμου μας.Αυτό, είναι το νόημα που αναδύεται από αυτό το έργο. ΄Ότι, δηλαδή, η ΕΛΛΑΔΑ ποτέ δεν πεθαίνει και ότι: Η Ελλάδα είναι ο κόσμος που συστέλλεται και ο κόσμος, είναι η ΕΛΛΑΔΑ που διαστέλλεται, σύμφωνα με τον Β. Ουγκώ.