Αστείρευτη πηγή ζωής, που τα σκοτάδια φέγγεις, που μ’ οδηγείς στα δύσβατα, σ’ απάνεμο λιμάνι, που τα δεσμά μου έσπασες και μ’ ούδωσες φτερά, για να πετώ στις κορυφές κ’ ακόμα πιο ψηλά. Να φτιάξω σκάλα ν’ ανεβώ, στου Ουρανού το θόλο, να κόβω Αστέρια λαμπερά, να ρίχνω στην ποδιά σου, ν’ ανοίξεις τον παράδεισο,…